بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.
بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.درباره من
پیوندها
- فیلمهایی که میبینیم
- کتابهایی که میخوانیم
- عسکهایی که میگیریم
- صداهایی که می شنویم
- یادداشت های شب مهتابی
- پلان های روزانه
- شاهنامه خوانی
- ترانه های شبانه
- بعد از بیست و سه پیشین
- ترانه های بی اندوه
- فقط یک بهار
- پینگلیش تایپ کنید و فارسی ببینید
- فصل پنجم
- مدارک گم شده
- هم نورد
- سکوتم از رضایت نیست
- Shooting Star
- پشوتن
- آموزش تایپ پارسی
- بی تار و پود
- رضا
- همایش شاهنامه
- موسسه ی خیریه مهر گیتی
- شعرهایی که می خوانیم
- مارموزوک
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- ان سی
- درد دل با دیوار
- در سکوت
- مهرسا
- گنجور
- آوای پاییز
- از خودتان بیشتر بدانید
- نیلوفرانه
- سازمان بهشت زهرا و جستجوی رفتگان
- آی پی
- نماشا
- کوچه های دلم
- یادداشت هایی از شاهنامه
- چه کسی مقصره؟
- حوض نقاشی من
- سوفیا
- بوم خیال
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- سرویس بهداشتی
- سراسیمه دیدمت
- ستاره
- خشکشویی
- پمپ بنزین
- هزیان چهل و شش
- در مدح امیر انکیانو
- چقدر دوری
- اینروزها
- حواس پنج گانه؟
- سیگار و ویروس چینی
- یه سیگارم به من بدید
- برای
- 78 تومن
- ببخشید آقا!
- لواش
- آقا ببخشید
- درختان
- می گفت ....
- توت فرنگی های وحشی
- گربههای اکباتان
- کبابی لادن
- سایه ی من
- تندیس فردوسی در تاجیکستان
- روزی که رفت
- خبرنگاران
- کله
- عید فطر
- خسرو، شیرین و فرهاد
- قاشق *
بایگانی
تقویم
بهمن 1402| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 |
جستجو
آمار : 739400 بازدید
Powered by Blogsky
محسن مهدی بهشت
جمعه 6 شهریور‌ماه سال 1394 ساعت 12:42
از گهواره خاطره خوشی ندارم . یادمه وقتی 6 یا 7 ساله بودم برادر کوچکم را وقتی بردند بیمارستان دیگه بر نگشت و گهواره او همیشه خالی ماند. دیگه ما هیچ وقت تو خونه گهواره نداشتیم.
نمی دونم والا....اونم از قول مادرش میگفت حدودا90سال پیش
در هر صورت اصلن چیز درستی نبوده اند. البته پزشکی امروز این را می گوید. می گویند بچه باید بتونه دست و پا بزنه. و توی اینا نبود.
سلام/این چند وقت دگیر بودم و اتفتقات خوبی افتاد برای من و همسرم دعا کنید/ممنون
خییییییییییییییییییییییییییییییییییلی مبارکه.
سلام دوست ارجمندم
نقل قول از مادر همسرم ..اینکه تهران قدیم هم گهواره داشتند..همین شکل هم بوده
بچه ها را ازیس می بستند مطیع بار می آمدند الان...پدرها و مادرها مطیعند.
بیچاره ما هم پدر و مادرسالاری را تحمل کردیم و هم فرزند سالاری را
قدیمش باید خیییلی قدیم باشد. چون حدود شصت سال پیش که من شاهد بودم، نبود.
سلام
ما بختیاری هاهم توی همین گهواره ها بزرگ شدیم
البته با اون همه کار که مادرامون داشتن خوب زنده موندیم و شیر توی ریه هامون برگشت نخورد
یک طناب به آن می بستند. دراز. بعدش هر جای خانه که می رفتند سر طناب را می کشیدند و گهواره تکان می خورد.
شاید چون به چپ و راست حرکت می کردید شیر برگشت نخورد. این روزها چون بچه ها را در دست گرفته و جلو و عقب می کنند شیر برگشت می خورد.
سلام با جنگ انتخاب رشته بروز
چشم. میام.
تو ولایت ما هم از همین گهواره ها استفاده می کردند پس فقط مختص کردها نمیشه گیلک ها هم بچه هاشونو تو همین گهواره ها ممیذاشتن صبح بهشون شیر می دادند و محکم می بستن به گهواره و می رفتن سر زمینهای کشاورزی بچه هم به انتظار برگشت مادر اون زندانو تحمل می کرد
با این حساب تمام ایران همین بوده. مگر تهران که شکل دیگری داشت. این روزها بچه ها را اصلن نمی بندند. البته در گهواره هایی که این شکلی نیست.
کجاست مادر کجاست گهواره من....
اگر فلزی نبوده و مانند اینی که اینجاست چوبی بوده باشد، خاکسترش را باد در جهان پراکنده کرده است.
گهواره تصویر خیلی خوبی تو ذهن میسازه
ل لو (لام اول با فتحه خوانده شود) یا همون گهواره ای که شما میگن فقط مال کردهای کردستان نیست ما کرد های کرمانشاه هم بچه رو تو ل لو میزارن
(کرد فقط مال کردستان نیست کرمانشاهی هاهم کرد هستن )
تمام ما کرد ها عادت داریم به لالایی های محلی مادر هامون هنوز هم کمی از لالایی های مادر یادمه
گویا در لرستان هم همین است.
در کوردستان به آن می گوییم: "بیش که" با کسر ب و شین ساکن و فتح کاف و "ی" و" ه" غیر ملفوظ، در پارسی البته. وگرنه، "ی" همان کسر ب است و "ه" فتح کاف".
گهواره را نگهدار...اما همچنان لالایی بگو هر چند خواب در چشم ترم میشکند...
شعرتون خیلی قشنگه... پای این گهواره لالایی های قشنگی خونده میشه که من خیلی دوست دارم...
من این گهواره ها را فقط در کوردستان دیده ام. تمام بچه را جز سرش به آن می بندند. برای این که در بزرگی صاف و کشیده بشوند. همیشه هم فکر کرده ام که چه غذابی بایدباشد.
شما درست می گید. من این تصویر را از متن یک لالایی کوردی بیرون کشیدم.