بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.
بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.درباره من
پیوندها
- فیلمهایی که میبینیم
- کتابهایی که میخوانیم
- عسکهایی که میگیریم
- صداهایی که می شنویم
- یادداشت های شب مهتابی
- پلان های روزانه
- شاهنامه خوانی
- ترانه های شبانه
- بعد از بیست و سه پیشین
- ترانه های بی اندوه
- فقط یک بهار
- پینگلیش تایپ کنید و فارسی ببینید
- فصل پنجم
- مدارک گم شده
- هم نورد
- سکوتم از رضایت نیست
- Shooting Star
- پشوتن
- آموزش تایپ پارسی
- بی تار و پود
- رضا
- همایش شاهنامه
- موسسه ی خیریه مهر گیتی
- شعرهایی که می خوانیم
- مارموزوک
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- ان سی
- درد دل با دیوار
- در سکوت
- مهرسا
- گنجور
- آوای پاییز
- از خودتان بیشتر بدانید
- نیلوفرانه
- سازمان بهشت زهرا و جستجوی رفتگان
- آی پی
- نماشا
- کوچه های دلم
- یادداشت هایی از شاهنامه
- چه کسی مقصره؟
- حوض نقاشی من
- سوفیا
- بوم خیال
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- سرویس بهداشتی
- سراسیمه دیدمت
- ستاره
- خشکشویی
- پمپ بنزین
- هزیان چهل و شش
- در مدح امیر انکیانو
- چقدر دوری
- اینروزها
- حواس پنج گانه؟
- سیگار و ویروس چینی
- یه سیگارم به من بدید
- برای
- 78 تومن
- ببخشید آقا!
- لواش
- آقا ببخشید
- درختان
- می گفت ....
- توت فرنگی های وحشی
- گربههای اکباتان
- کبابی لادن
- سایه ی من
- تندیس فردوسی در تاجیکستان
- روزی که رفت
- خبرنگاران
- کله
- عید فطر
- خسرو، شیرین و فرهاد
- قاشق *
بایگانی
تقویم
بهمن 1402| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 |
جستجو
آمار : 738770 بازدید
Powered by Blogsky
آقا ببخشید
از پشت سرم صدای آقایی آمد که:
آقا ببخشید.
چیو؟
جیو نه، کیو؟
کیو؟
منو.
چرا؟ بفرمایید.
ممکنه بگید ساعت چنده؟
نگاهی به ساعتم کردم و گفتم:
هنوز خیییلی مونده.
تا کی؟
تا شب.
ممنون.
خواهش می کنم.
در تمام این مدت به طرف من در حرکت بود. گامهایم را کند کرده بودم. وقتی گفت ممنون، در کنارم بود. ولی بعد از شنیدن خواهش می کنم، بی کلمه ای از من گذشت.
محسن مهدی بهشت
چهارشنبه 27 فروردین‌ماه سال 1399 ساعت 22:52
تنها هنر مدرسه، ایجاد استرسِ! استرس زمان که به نظر من یکی از بدترین نوع استرسها به حساب میاد! در مدرسه ایجاد میشه. یه زمانی اونقدر استرس زمان داشتم، که بدون نگاه به ساعت هم میدونستم ساعت چند و چند دقیقه است. روی این موضوع شرطی بندی هم میکردم.
خیییییییییلی بد بود. خییییییلی. جز کابوس چیز دیگه ای نبود. هیچ وقت هم مسئولان با این که خودشونم این رو حس کردن، فکری به حال این نکردن.
همیشه اینطوری راهنمایی میکنی!!
اینو که خودش هم میدونست.
خیلی وقتا آره. البته به طرفم نگاه میکنم. اگه عین خودم باشه که ساعت خیلی براش مهم نباشه وگرنه بچه محصل باشه دقیقه رو هم بهش میگم.
