برای

مدتهاست که "برای" در زبان فارسی و آن‌هم شاید نه هرمنطقه ای، به شکل مالکیت به کار می‌رود. در صورتی که درستش این است که در ذهن کسی این مالکیت وجود دارد و بعد از این که صاحب اصلی آن‌را به دست آورد دیگر می‌شود، مال. مثال بزنم:
به مناسبت تولد کسی، برای او کتابی یا ........ می‌خرید. وقتی آن را به او می‌دهید می‌گویید: این را برای تو خریده‌ام. او هر جمله ای که برای داشته باشد می‌تواند بگوید. مانند، "برای من؟"......  ولی وقتی آن را گرفت، از آن لحظه به بعد درست نیست به کسی دیگر بگوید که: "این کتاب برای منه". می تواند بگوید که: "فلانی این کتاب را برای من خریده"، ولی به شکل مالکیت درست نیست "برای" را به کار ببرد.

هرچند این روزها خودمانی تر هم شده است و می‌گویند: "این کتاب واسه‌ی منه". و وقتی به دنبالش می‌گردند می‌پرسند: "واسه‌ی من کو؟"

این کتاب مال منه. این درست است. "مال" با  "برای" متفاوت است.