بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.
بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.درباره من
پیوندها
- فیلمهایی که میبینیم
- کتابهایی که میخوانیم
- عسکهایی که میگیریم
- صداهایی که می شنویم
- یادداشت های شب مهتابی
- پلان های روزانه
- شاهنامه خوانی
- ترانه های شبانه
- بعد از بیست و سه پیشین
- ترانه های بی اندوه
- فقط یک بهار
- پینگلیش تایپ کنید و فارسی ببینید
- فصل پنجم
- مدارک گم شده
- هم نورد
- سکوتم از رضایت نیست
- Shooting Star
- پشوتن
- آموزش تایپ پارسی
- بی تار و پود
- رضا
- همایش شاهنامه
- موسسه ی خیریه مهر گیتی
- شعرهایی که می خوانیم
- مارموزوک
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- ان سی
- درد دل با دیوار
- در سکوت
- مهرسا
- گنجور
- آوای پاییز
- از خودتان بیشتر بدانید
- نیلوفرانه
- سازمان بهشت زهرا و جستجوی رفتگان
- آی پی
- نماشا
- کوچه های دلم
- یادداشت هایی از شاهنامه
- چه کسی مقصره؟
- حوض نقاشی من
- سوفیا
- بوم خیال
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- سرویس بهداشتی
- سراسیمه دیدمت
- ستاره
- خشکشویی
- پمپ بنزین
- هزیان چهل و شش
- در مدح امیر انکیانو
- چقدر دوری
- اینروزها
- حواس پنج گانه؟
- سیگار و ویروس چینی
- یه سیگارم به من بدید
- برای
- 78 تومن
- ببخشید آقا!
- لواش
- آقا ببخشید
- درختان
- می گفت ....
- توت فرنگی های وحشی
- گربههای اکباتان
- کبابی لادن
- سایه ی من
- تندیس فردوسی در تاجیکستان
- روزی که رفت
- خبرنگاران
- کله
- عید فطر
- خسرو، شیرین و فرهاد
- قاشق *
بایگانی
تقویم
بهمن 1402| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 |
جستجو
اسپم
همیشه ایمیل هایی داریم که نامشان می شود ایمیل اسپم. یعنی هرزه. یعنی دری وری. ایمیل هایی هم هستند که ظاهرن اسپم نیستند ولی به کنه آن ها که دقت می کنی می بینی که آن ها هم اسپم هستند. ایمیل هایی که احساسات بشردوستانه و .... اینای شما را تحریک می کنند. ایمیلی که برای من رسیده بود و در پست قبلی از آن نوشتم، کمی تا قسمتی به این شکل بود. که اعراب با ما چه کردند و .....یا این که عکس صورت یک بچه سوخته را برامون می فرستند مبنی بر این که این بچه زن بابایی داشته که آبجوش ریخته روی صورتش. این بچه برای عمل جراحی زیبایی نیاز به پول داره ولی پدرش -زن باباهه که عمرن چنین چیزی رو بخواد- فقیره و از عهده مخارج بیمارستان بر نمیآد. اگر شما این ایمیل رو برای دوستاتون بفرستین، به ازای هر ارسالی یک مبلغی به حساب این پدر واریز میشه که می تونه در نهایت خرج عمل جراحی بچه رو در بیاره. مام از خدا بی خبر سند توآل می کنیم و با آرامش به زندگی خودمان ادامه می دهیم و راضی از یک کاری نیکی که کرده ایم. غافل از این که اینگونه نیست. چرا؟ خب معلومه دیگه. کی قراره به ازای هر ایمیل من به دوستام این مبلغ رو به حساب این پدر بریزه؟ تا حالا به این بخش قضیه فکر کرده اید؟ اگر این درست باشه در عرض چند روز بابای بچه می تونه با این پولا خودش یک بیمارستان بسازه.
فکر کنید. ولی علی الحساب من بهتون میگم که قضیه این ایمیل ها چیه. حداقل یکی از دلایل وجودیشونو.
این ایمیلها به شکل طراحی میشن که شما با ارسال این ها به دیگران یک نسخه هم برای فرستنده اصلی می فرستید. اونم آدرس ایمیلهای شما رو جمع میکنه. آدرس ایمیلهایی که وجود دارند. واقعی هستند و الکی نیستند. بعدش در بازارهای تجاری می فروشدشون. نه که فکر کنید دونه ای شونصد دولار میفروشه. نه. هر هزار تایی رو مثلن میفروشن ده دلار یا کمتر. در نتیجه شما بعد از این کار انسان دوستانه بعد از مدتی میبینید که ایمیلایی براتون میاد از طرف کمپانی، سونی، سامسونگ، داروسازی های زیبایی، دستگاههای پرورش اندام و تقویت قوای جنسی..... هزار کوفت دیگه.
مسخره تر از اینا ایمیلایی که برات میرسه که مثلن یک فایل پاور پوینته با یک آهنگ دل انگیز از خولیو و توش پره از شعارهای مهربانی و آرامش و خانواده و کودک و خاطره و و رقت قلب و ...... مناظری از دریا و آبشار و جنگل های سبز و ....... اینا. ولی همین که به اسلاید آخری میرسی می بینی که اینم از اون دسته ایمیلاست و سرکاری بوده و توش نوشته اگه این ایمیل رو برای ده تا از دوستات بفرستی تا آخر امروز یک خبر خوبی میشنوی. اگرم نفرستی و یا دیر بفرستی بیچاره میشی. بدبخت میشی. به خاک سیاه می شینی. مادرت به عزات می شینه البته اگه خودش نمیره و ......
بنابراین فکر نکنید همین که اسپم گاردتون فعاله دیگه ایمیل اسپم نمی گیرید.
ولی ..... اما..... مگر ..... شاید....... این روزا که ملت ایران یادگرفتن ایمیلاشونو طوری بفرستن که دیگران آدرس بقیه رو نبینن، یه سور زده باشن به فرستنده خبیث اولی. به این شکل فرستادینم، فرستادین.
شادزی
نه وسوسه نمیشم چون فقط سرابه
چه بگوئیم ، از ماست که ماست
پس چی شد آپ کردن پست جدید؟ این آخرین باریه که یادت میاندازم. باعث میشه خودت سعی کنی که یادت نره.
شبی دیگر
http://up.iranblog.com/Files73/3954a2509df64b4099ea.jpg
الله و اکبر.
ما تو شرکت یه شبکه داخلی داریم که همکاران از طریق اون فایل‌های کاری یا مطالب مورد علاقه‌شون رو برای هم فوروارد می‌کنن. تقریبن همیشه در روز چند تا از این ای میل‌ها می‌گیرم و جالب این که فرستنده برای این که تو رو وادار به خواندن کنه عناوین اداری بهشون می‌ده و خدا نکنه یکی از این ای میل‌ها به شرکت برسه یه دفعه صبح که میای سرکار می‌بینی این باکست پره در حالی که دیروز ای میل‌های اضافه رو پاک کردی. قسمت ناراحت کننده اش اینجاست که معمولن ارسال کننده، این پیام‌ها رو از روی دوستی فوروارد نمی‌کنه و فقط به خیال خودش از تو بعنوان سپر بلا استفاده میکنه، بنابراین من همیشه بدون کوچکترین وجدان دردی این ای میل‌ها رو شیفت دیلیت میکنم.
همین امروز یه دونه از اینا برام اومده بود که از روی اسامی فورواردی که پاک هم نشده بودن معلوم بود تا حالا حداقل دویست سیصد نفری تو شرکت گرفتنش، نوشته بود این ای میل شونصد بار دور دنیا چرخیده اگر فورواردش نکنی چنین و چنان میشه و ... جالب این جا بود که تمام متن ای میل همین سیر گشت و گذار نامه تو دنیا و تهدید و تشویق‌ها بود در حالی که اصلن نامه‌ای در کار نبود، یکی نیست به این همه آدم که این نامه رو برای هم فوروارد کردن بگه حداقل اگه این قدر خرافاتی هستین یه کم عقلتون رو به کار بندازین اصلن نامه کجاست که هی برای هم فوروارد می‌کنین؟
من یکی رو دیدم که یک پرینت از اینا گرفته و کپی کرده بود و کپی رو پخش میکرد. بهش گفتم چیه تو هاردکپی برای آدما فوروارد میکنی گفت نه خودم ایمیل و اینا ندارم یکی اینو بهم داده. گفته ده تا بفرست. فهمیدم که تکنولوجی اینجوری شده.
بهش گفتم حالا چرا ده تا؟ نه هفت تا و نه چارده؟ گفت من چه میدونم؟!!!
ولی چیزی عرض کنم و آن این است که سعی کنید عادت شیفت دیلیت را ترک کنید. اصلن عادت خوبی نیست و چه بسیار پیش می آید که پشیمان شوید. برای این ایمیلها نمی گویم که کلن عرض میکنم. برای همه فایلها از هر رقم و در کامپیوترتان. هر وقت که بخواهید سطل آشغال یاهو یا کامپیوترتان را خالی میکنید. حداقل بعد از یکی دو روز.
برای منم یه اتفاق جالب افتاد
از این مدل نیجریه ای اومد پاک کردم٬ اومد پاک کردم٬ اومد...
دیدم اینجوری نمی شه... رفتم یه سر سایت اف بی آی... لوگو شونو برداشتم و یه متن خفن هم نوشتم که: اداره تجسس فدرال٬ دایره جرایم اینترنتی٬ ایمیل حاضر متعلق به این سازمان به شماره کلاسه فلان است و... در صورتی که مجددا ایمیل از طرف شما ارسال شود آدرس شما به طور خودکار تحت بررسی و پیگرد قرار خوهد گرفت...
از اون به بعد دیگه برام ایمیل نیومد...
ولی می دونین چی شد... یه سری ایمیل می اومد از طرف اف بی آی که آقا شما باید مشخصات و آدرس و اینا تو وارد کنی و پول به حساب ما بریزی و اینا... مثل اینکه کار یادشون دادم...
بهشون مینوشتی خبیثا لااقل یه پولی هم به خودم بدین. نامردا.
من همیشه به اعتبار فرستنده ی ایمیل های فورواردی آن ها را باز می کنم و می خوانم که البته گاهی اوقات می خورد توی پرم! ولی تاآن جا که به خاطر دارم پیشنهاد مالی به من نشده است. اگر هم بشود فرقی نمی کند چون به کل اعتنایی نمی کنم و از آدم های بی کاری که این ها را می فرستند عصبانی می شوم... چند گاهی من هم ایمیل های فورواردی را برای دوستانم به فراخور ارسال می کردم ولی مدتی است وقتش را ندارم و حالا فکر می کنم واقعاْ چقدر برای این ایمیل فرستادن فکر و اندیشه و فرصت انتخاب خرج می کنم....؟!گاهی اوقات شاید هیچ چی! پس ترجیح دادم ایمیلی را ارسال کنم که گمان کنم آن دوست از دریافتش خوشنود باشد...
خب ما هم از ایمیلای دوستان نوشتیم. ایمیل های غریبه را عمرن باز کنیم. ولی ایمیلایی که پیشنهاد های میلیون دلاری دارند معمولن توی اسپم ها هستند. بهرحال اگر روزی یکی از آنها گرفتم برایتان می فرستم. خودم ده دلارش را دارم. باقیش با شما. بهرحال بد نیست آدم یک میلیونر دلاری باشد و پزش را به ریالی ها بدهد. بد است؟
نمی دونم اینجور پولهایی که مردم به کلاهبردارها می دن از روی سادگیشونه یا از روی طمع؟ هر هفته چند تا از اینجور خبرها هست که خانومه رفته چند میلیون بی زبون رو داده به یه رمال که مثلا کاری کنه عشق شوهرش بهش بیشتر بشه... یا چند میلیون پول میدن که یه جلسه برن یه باغی اطراف کرج که یه یوگی از هند اومده برای جلسه مراقبه و اینجور چیزها که همه اش بازی و صحنه سازیه...
بیشتر طمعه به نظر من.
البته باورهای دینی و متافیزیکی مردم هم توی این قضیه نقش داره. مثلن در اسلام میگن نمی دونم، احسان کنید، هر ریالی که به یک مستمندی بدی ده برابر گیرت میاد، .....
ولی تمام اینها مربوط به دورانی میشه که حدود هزار و چهارصد سال از اخریش گذشته. خیلها کماکان به نایبان آن هزار و چهارصد سال پیش باور دارند و کمک می کنند که آنها برایشان خرج کنند ولی این هندیا و ایمیلا و .... اینا یک خیلی عینی تر به نظر می رسند.
در ضمن توی مثالی که زدی فکر می کنم اگه خانوم اون پولی که به رمال داده به خود شوهره می داد طرف مربوطه براش بالانسم میزد. عشق بیشتر که بماند. (=;
بودونه اینکه بخونم حذفشون میکنم
یعنی شما با پیشنهاد های میلیون دلاری وسوسه نشده اید.
برای من از افریقا ای میل میاد به عنوان اینکه من یک نفر سیاسی هستم و پول کلانی در بانک دارم و به علت سیاسی نمیتونم برم بردارم و توای شمس مرا و دوستان بیاییید و این پنج میلیون دلار رو بردارید نصف نصف
منم در جوابشان همیشه مینویسم ای ادمهای احمق کسی که تحت ولایت ماحموت زندگی کند هر روز با صد کلک غلیظ تر از اینها نان خود را در میاورد بروید و در باب دیگری پی روزی باشید واینکه من کان مسلم او مسلمه شدیدن یعرف کلک و کلک و زندگانیش بر اساس دروغ بنا نهاده شده بردارید کاسه کوزه هاتان را
ولی سایر ایمیلهای تجاری اکثرا به اسپم هدایت میشن
الفدا ای ساحل ارامش مردان بس بی ادعا
ولی باز هم کم نیستند که گول می خورند. عین آن چه حسام گفت. بهرحال آن ها از این جا کمتر بهره ای می برند.
روزی ایمیلی گرفتم که طرف می گفت:
من هجده میلیون دلار دارم ولی باید سی دلار بریزم به یک حسابی تا این پول آزاد شود. خودم آن سی دلار را ندارم. تو این سی دلار را به من بده، پولم که آزاد شد نه میلیون دلار به تو می دهم. ولی من ده دلار داشتم. هرچه کردم آن بیست دلار دیگر جور نشد که نشد.
من هم فقط پاکشان میکنم
سلام
بعد از خوندن دیگه؟ آره؟
اون که گفته اول یه میلیون دلار بده حرفه ای نبوده. تازگی ها ایمیل می دن که مثلا ۱۰ میلیون دلار بهت می دیم، هروقت که گرفتی نصفشو بریز به حساب ما.
بعد می گن برو یه حساب ارزی باز کن که بفرستیم برات. شما می ری حساب باز می کنی. بعد می گن ما داریم کاراشو می کنیم که بفرستیم، حتی نامه هایی براتون ایمیل می کنن که مهر و امضای رئیس بانک مرکزی یا شعبه ای که اینجا توش حساب باز کردین هم داره. یعنی کاملا باورتون می شه که پول رو به حسابتون ریختن.
بعد می گن برای اینکه بتونی پولت رو برداشت کنی باید یک درصد مالیات بریزی به فلان شماره حساب توی یه بانک آفریقایی یا مالزیایی. شما حساب می کنی می بینی میشه حدود صد میلیون تومن. صد میلیون بریز، ده میلیارد ببر!
بعد که پول رو ریختی به حساب می گن حالا می تونی بری بانک و پولت رو برداری. وقتی می ری می بینی خبری از پول نیست و تمام امضاها و مهرها جعلی بوده...
همین چند هفته پیش یکی اینکارو کرد، یعنی خونه اش رو فروخت و صد میلیون ریخت به حساب اونها... حالا داره می دوه دنبال پولش... اما عمرا نمی تونه پس بگیره.
اینا خیلیاش از نیجریه میاد. اونجا عین ناصرخسرو خودمون ملت با نوت بوک و کامپیوتر نشستن یه ریز ایمیل میفرستن. هر کامپیوتری یک شرکته. یه بار یکی گفته بود که کاتالوگم براتون میفرستیم و فرستادن کاتالوگو ولی 50 دلارم گرفتن. بعدش معلوم شد شرکت جعلیه. گیرند کاتالوگ میگفت شاید همین حدود پول کاتالوگه شده. فکر که کردیم دیدیم کاتالوگ احتمالن 48 دلار هزینه برده و اونا فقط از هر کسی که جذبشون میشه 2 دلار گیرشون میاد.
اصلن حسام بیا خودمونم یه کاسبی اینجوری را بندازیم. منم این پست رو پاک میکنم یا بعضی جاهاشو تغییر میدم تا به ملت القا کنم که اسپم خیلیم خوبه و شما رو پولدار میکنه.
منکه ایمیل های اسپم رو نخونده دیلیت می کنم. یعنی انقدر از این چیزها برام اومده دیگه نه وقت خوندنشون رو دارم نه حوصله اش رو.
از این ایمیل هایی که یه بابایی توی نیجریه کشته شده زنش دنبال یه نفر می گرده ۱۰ میلیون دلار بریزه به حسابش که بتونه بعدا برداشت کنه بیا ۵۰/۵۰ شریک بشیم و اینکه شما توی لاتاری ۹ میلیون پوند برنده شدین هم هست که اونها بیشتر یه نوع کلاهبرداری حساب می شن تا اسپم، اما کارکردشون یکیه: به هر حال باید پاکشون کرد!
آخه بعضیاشو اصلن نمیشه حدس زد. خیلی اسمای غلط اندازی دارن.
منم یه دفه از زن یه رییس جمهور دیکتاتوری که کشته شده بود توی یه کودتای بدتر از خودش، یه ایمیل گرفتم که التماسم میکرد یه میلیون دلار به حسابش بریزیم که بعدش چهارده میلیون دلار بهم پس بده. وسوسه شده بودم که این کارو بکنم. فقط پول کم داشتم. یعنی یه ده دلاری داشتم و نهصد و نود و نه هزار و نهصد و نود و نه دلار دیگه می بایستی جور کنم. منم نتونستم. حالی ازم گرفته شد که نگو.
دوستی دارم که زن نازنینی ست .. دختر کوچولو و شیرینی هم دارد .. هر بار که حال دخترش را می پرسیدم می گفت :
دست بوسه . یک بار طاقت نیاوردم و گفتم چرا صبا باید دست بوس من باشه و چرا تو باید این جمله رو تکرار کنی ؟ مکثی کرد و گفت خب می گن ...
من فکر می کنم یکی از مشکلاتی که همه ی ما معمولا داریم این است که فکر می کنیم اگر چیزی را همه می گویند یا اگر کاری را همه انجام میدهند یعنی آن حرکت درست است و فرصت فکر کردن و تجزیه وتجلیل کردن را از خودمان می گیریم .
به نظرم داستان ما با اسپم یا جانک هم کم و بیش همین است . بارها دقت کرده ام که آدمها ایمیل ها را بدون اطمینان از درست یا غلط بودن آن و بدون اینکه حتی سلیقه های آدم ها را در نظر بگیرند دائم برای هم فوروارد می کنند و تنها علت این است که همه این کار را می کنند !!!
سالها پیش در اولین روزهای بازیهای دنیای مجازی تحت تاثیر این جمله ها قرار می گرفتم که باید ایمیلی را برای کسی فوروارد کنم و اگرنه بلا هائی به سرم می آید .. چون اعتقادی به این کار نداشتم این کار را نمی کردم اما از طرفی وجدان درد می گرفتم و از طرفی هم چیزی نمانده بود که این خرافه ها پریشانم کند .. بالاخره یاد گرفتم با قاطعیت و بدون هیچ عذابی اینگونه ایمیل ها را پاک کنم و کسی را دچار عذاب نکنم !
گاهی ایمیلایی میاد که قبلن با دست مینوشتن یا فوتوکپی اش رو میاندختن توی خونه ها که:
شبی حضرت فاطمه زهرا به خواب کسی آمد و گفت از روی این متن چهارده بار به نیت چهارده معصوم بنویس و پخش کن. یک نفر کرد میلیونر شد. یک نفر نکرد کیف پولش را گم کرد. فردایش این کار را کرد کیفش پیدا شد. یکی دیگه نکرد مادرش سر ماه مرد...
خب قبول. من ترسیدم میخوام اینکار رو بکنم. ولی از روی کدام متن بنویسم؟
هیچ کس به این بخش قضیه کوچکترین توجهی نداشت.