یلدای ۸۸

حال دل با تو گفتنم هوس است

خبر دل شنفتنم هوس است

شب قدری چنین عزیز و شریف

با تو تا روز خفتنم هوس است

از برای شرف، به نوک مژه

خاک راه تو رفتنم هوس است

وه! که دردانه یی چنین نازک

در شب تار سفتنم هوس است

ای صبا! امشبم مدد فرمای

که سحرگه شکفتنم هوس است

طمع خام بین، که قصه فاش

از رقیبان نهفتنم هوس است

همچو حافظ به رغم مدعیان

شعر رندانه گفتنم هوس است

***

ای صاحب فال بدان و آگاه باش یا نباش که هوس داری که حال دلت را با کسی بگویی. خب بگو این که دیگر گفتن ندارد. از دل هوس گرفتن خبر داری. خب از دل نخواهی باید از کی بخواهی؟

شب قدری مانند شبی می خواهی که تا روز مردنت هوس آن را داری است. فهمیدی؟  چی چی رو فهمیدی؟ خودم  نفهمیدم. تو فهمیدی؟ این یکی رو بیخیال.

الله و اکبر به این عشق. با نوک مژه می خواهی خاک راه یار را بروبی. این کار را بکن ولی حالا به نوک مژه هم نشد به شکل امروزیش این کار را بکن. شکلش را خودت پیدا کن. به اندازه آدم ها برای رسیدن به یار راه حل وجود دارد.*

می خواهی یک مرواریدی بخری و و ...... اینا. خودت بیشتر می دانی حضرت چه گفته. باز کردن بیشتر این مقوله در این نوشته کمی تا قسمتی بی ادبی است.

می خواهی در سحرگهی بشکفی. این یکی را دیگر می توانی اطمینان داشته باشی که خواهی شکفت بی خودی هوس نکن. اصلن قضیه هم در همین است.

در پایان حضرت می فرماید، این روزها می خواهی  که قصه‌ای را فاش کنی. باید بدانی و آگاه باشی که  باید از رقیب خبیث به پرهیزی. طمع خام نباید داشته باشی. رقیب هرگز رازدار خوبی نخواهد بود. بنابراین بهتر است رقیب را دور بزنی.

شعر آخر هیچ ربطی به هیچ کس ندارد. حافظ این بیت را فقط برای خودمان فرموده و پزش را می دهد. حالا به مناسبت شب یلدا ما بزرگواری کرده و  می فرماییم، اگر باشند کسانی که این هوس را دارند، آن ها هم شریک.

لب کلام حضرت را اگر تا حالا نگرفته ای برایت می گویم که خیلی غمباد نگیری: خیلی هوس ها داری. یکی از یکی قشنگ تر. همینش خوب است که این هوس ها را داری اگرنه کلاهت پس معرکه بود. داشتن همین هوس ها یعنی عین زندگی. دل خوش باش و غم مخور که هوس هایت دست نیافتنی نیستند.

مگر هوس خودمان.

***

* از مارمولک گرفتیم.