فال سال ۱۳۸۸

 

باغبان گر پنج روزی صحبت گل بایدش / بر جفای خار هجران صبر بلبل بایدش

ای دل اندر بند زلفش از پریشانی منال / مرغ زیرک چون به دام افتد تحمل بایدش

نازها زان نرگس مستانه‌اش باید کشید / این دل شوریده، گر آن جعد کاکل بایدش

با چنین زلف و رخی بادش نظر بازی حرام / هر که روی یاسمین و جعد سنبل بایدش

تکیه بر تقوا و دانش، در طریقت کافری است / راه‌رو گر صد هنر دارد، توکل بایدش

رند عالم سوز را با مصلحت بینی چه کار؟ / کار ملک است آن که تدبیر و تامل بایدش

ساقیا! در گردش ساغر تعلل تا به چند؟ / دور چون با عاشقان افتد تسلسل بایدش

کیست حافظ تا ننوشد باده بی آواز رود؟ / عاشق مسکین، چرا چندین تجمل بایدش؟

***

ای صاحب فال ..........

ای صاحب فال بدان و آگاه باش که می خواهی، البته خیلی هم نه و یعنی فقط پنج روز در کنار گل باشی، این پنج روز در واقع یعنی مثلن پنجاه سال. می‌دانی که در قدیم روزها خیلی بلند بودند و هر روزی یک دهسالی درازی داشت. بهرحال اگر می خواهی یک پنجاه سالی در کنار یار باشی باید تحمل خارهایش را بکنی. نمی بینی که بلبل چقدر تحمل خار می کند بنده خد.ا اگر یک روزی یک بلبلی دیدی بگیرش و زیر پایش رانگاه کن و ببین که آن قدر خار کف پایش رازخم کرده که اصلن پایش مثل استخوان خشک شده است. تو هم همین طور. مگر بروی و بر روی گل هایی بنشینی که خار ندارند. مثل لاله مثلن. ولی به علت کمبود عقل و درایت تو می گویم که می بینی که لاله می شکند و در آنی پرپر می‌شود و می‌میرد. فهمیدی؟

در سال آینده آن‌چنان در بند زلف یار گیر می‌کنی که سر و تهت یکی می‌شود. این است که باید تحمل کنی عین آن مرغی که در دامی گرفتار شد و تحمل کرد تا این که صیاد آمد و مرغ کلکی زد و از بند وی رهایی یافت. داستانش چیزی شبیه همین بود که گفتم. توی نخ جزییات نرو. تمام این ها راکه گفتم فقط به شرطی بود که بخواهی از بند یار برهی و اگر نخواهی برهی، خود دانی هر کاری که دلت می‌خواهد بکن.

وای! این یکی را ببین. الله و اکبر. حضرت می فرماید: بایدآن قدر ناز چشم‌های یار را بکشی و فدای نرگس مستش بشوی که جانت به لبت برسد. خیال کردی با یک بله گفتن قضیه تمام است. هیهات، کور خوانده‌ای. کجای کاری تازه اول راهی.

نظر بازی را هم بگذار کنار. در اسلام نظر بازی آزاد است ولی فقط یک بار. دست از نظر بازی بردار و زود تر کار را تمام کن. بعد تا دلت می‌خواهد نظر بازی کن. آن قدر نظر بازی کن که چشمانت از حدقه درآید.

حضرت بو برده که تو بسیار بر علم و دانش و هنرهایی که داری می‌بالی. زهی خیال باطل. اگر می‌خواهی به راه طریقت و این‌ها بروی علم و دانش وهنرها را باید بگذاری کنار. اگر هم نمی‌خواهی که هیچ. برو و به کسب علم و دانش ادامه بده تا نوبل بگیری. حضرت که بخیل نیست. ولی بعدن گله نکنی  و  وای و آی و این‌ها نکنی.

شنیده‌ام که تصمیم داری عالم سوزی بکنی. میل خودت است ولی مصلحت بینی نباید بکنی. -با مجمع تشخیص مصلحت نظام قاطی نکنی ها. این با آن فرق دارد. مسائل را با هم قاطی نکن-. عالم سوزی که مصلت بردار نیست که. نمی‌بینی این همه تروریست ها بدون مصلحت بینی عالم و آدم را به آتش می‌کشند. تو هم یکی از آن‌ها. و بعد از آن باید با تدبیر ملک را اداره کنی. حالا عالم سوز چگونه می‌تواند با تدبیر باشد، دیگر والله و اعلم. اگر هم تدبیر نداری و می‌دانم که نداری، سال آینده در انتخابات شرکت کن و کسی را که تدبیر دارد، برای اداره ملک انتخاب کن.

در پایان بگویم که ای صاحب فال بدان و آگاه باش که در سال آینده می‌گساری زیاد می‌کنی. حالا از بدبختی است یا خوشبختی باید بگویم از خوشبختی است. بهرحال آن‌قدر می‌گساری می‌کنی که ساقی بدبخت را دق مرگ می‌کنی. چرا که مدام  به او می‌گوی ساقی بده پیاله. لااقل در حین می‌گساری یک سازی و آوازی و چیزی گوش بده. مثلن پر کن پیاله را گوش بده. و نیز همین طور بیخودی کیسه برای اموالی که به دست می‌آوری ندوز. کشور در فقر اقتصادی مفرطی خواهد افتاد که تا اتاق خواب همه هم می‌رود. و در مورد تو یکی که برایت این فال را گرفتم بدتر است. چرا؟ چون که عاشقی و عاشق ذاتن مسکین است. می‌دانی مفلس یعنی چه؟ برو و کامنت شهبارا را بخوان. با این مسکینی اگر بخواهی به دنبال تجملات هم بروی و خانه و زندگیی فراهم کنی  که مانند خانه تروریست‌های اقتصادی متجمل باشد، وای بر تو. می‌دانی که؟ همان  داستان باخه و .......... نگذار دهانم را بیشتر باز کنم.

این است که علی الحساب نرد عشق بباز. برای تجملات تا همان پنجاه سالی که در اول نوشتم وقت داری. 

بهرحال اگر تا سال آینده مرا ندیدی حلالم کن. ولی در این آخرین پست به تو می گویم:

 آهای با توام. حواست کجاست عاشق؟ مگر عاشق نیستی؟ گوش بده ببین چه می‌گویم:

 سال پراز عشقی برایت آرزو می‌کنم.