دستی میان آیینه و من لغزید

یدالله رویایی را از سال ۴۴ یا ۴۵ بود که شناختم. آن گاه که در تنها کانال تلویزیونی ایران برنامه ای در روزهای یکشنبه داشت. یا روزی دیگر غیر از این یکشنبه ها.

نام این برنامه را به یاد نمی‌آورم.

آن روزها آن‌چه که از وی می‌شنیدم را فقط دوست داشتم. نمی فهمیدم. ولی این روزها هر وقت که به سراغ وب سایتش می روم، در دهکده ای در فرانسه، کمی می‌فهمم. از آن زمان‌ها هم که مانیفست شعر حجم را نوشته بود، شعر حجم را بیشتر از انواع شعرهای دیگر دوست داشتم. دارم.

-  وب سایتی در یک دهکده‌ای در فرانسه؟

- نامش همین است. 

- رویایی و فرانسه؟ 

- خب آره. پس کجا؟ این‌جا؟؟؟!!! باز هم از این علامت ها بگذارم؟

هرگز فکر نکرده بودم که روزی دیگر او را در این سرای بی کسی نمی‌بینم و پی او را باید از دیاری دیگر بگیرم. و این مرا وا می‌دارد که به نظام حاکم بر کشورم به چشم بیگانه نگاه کنم. بر من به قول همین حاکمان حرجی نیست. که به قول خودشان مبارزان عرب را بالاتر از بزرگان ادب نشانده‌اند. غمی نیست. به قول فروغ: تاریخ است که  بر تباهی اجساد ما قضاوت خواهد کرد. 

-چه ربطی داشت این تاریخ و اجساد و ..  

خودتان ربطش بدهید. اولین شعری که از وی در زندگی حفظ کرده ام در پایان این متن آورده ام. بی هیچ شرحی.

ولی بگذار این‌جا یک چیز دیگری هم بنویسم و آن این که: 

 من هر غروب یک روز تعطیلی به یاد این قطعه از یکی از اشعار رویایی می افتم..

وز جاده های بدبخت

 گنجشک‌ها غروب را به خانه‌ام آورده‌اند.

گنجشک‌های بی‌کار

گنجشک‌های روز تعطیلی. 

***

و اما آن شعر:

دستی میان آینه و من

لغزید

شعر از میان آینه دستی شد

اینک میان خلوت و تاریکی

تفسیر دست ها را بر جاده می‌نویسم

و جاده از سخاوت پر می‌شود.

آن‌سوی من

که خلوت آیینه است و تاریکی

پر می‌شود برهنگی جاده از عبور

تفسیر دست، عابر آیینه می‌شود.

*** 

پ. ن. 

به چاپ چهارم هفتاد سنگ قبر هم رسیدم. از آن هزارتا یکیش گیر من آمد. 

***

بخش نظر دهی را هم باز می گذارم. که پر شود از نظراتی هم‌چون:

وبلاگ خوبی داری. می‌خواهی پولدار شوی؟ ما را لینک کن.

وبلاگ خوبی داری. به من هم سر بزن. 

وبلاگ خوبی داری. ما را لینک کن و بعد بگو که با چه نامی تو را لینک کنیم.

وبلاگ خوبی داری..................کوفت.