صائب

یکی از افتخارات این آقای صائب تبریزی این است که ما خیلی او را دوست می داریم.تک بیتی های زیبایی دارند. چندی پیش در یادداشت هایمان به یکی از آن ها برخوردیم.   

ما از این هستی ده روزه به جان آمده ایم 

وای بر خضر که زندانی عمر ابدی ست.

شما هم اگر چیزی از ایشان را دوست دارید و از بهرید! بفرمایید تا این زیر درج کنیم و فیضی ببریم. هم خودمان هم دیگران. کار نیکی است. نیست؟ مگر این که ندانید. که عذر بدتر از گناه است.

بسم الله. 

*** 

سعید از صائب نوشت: 

سربه هم آورده دیدم برگهای غنچه را / اجتماع دوستان یک دلم آمد به یاد

حسام از صائب نوشت: 

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم  / موجیم که آسودگی ما عدم ماست 

شهرزاد از صائب نوشت: 

زشت در سلک نکویان می نماید زشت تر / پای طاووس از پر طاووس رسوا می شود 

نیلوفر از صائب نوشت: 

من از بی‏قدری خار سر دیوار دانستم / که ناکس کس نمی‏گردد از این بالانشینی ها 

(البته گویا این بیت از صائب نیست.)

بعد از این بیت هم: 

من از افتادن سوسن به روی خاک دانستم / ک کس ناکس نمی گردد به این افتان و خیزان ها 

فیروز از صائب نوشت: 

مستمع صاحب‌سخن را بر سر ذوق آورد / غنچه خاموش بلبل را به گفتار آورد

نیست پروا تلخ‌کامان را ز تلخی‌های عشق /  آب دریا در مذاق ماهی دریا خوش است 

روزبه از صائب نوشت: 

در سر مستی گر از زانوی من بالین کنی / بوسه در لعل شراب آلود نگذارم ترا 

فرناز از صائب نوشت: 

نه همین موج ز آمد شد خود بی خبر است  / هیچکس  را خبر از آمدن  و رفتن نیست  

حسین طاهری از صائب نوشت: 

این خط جاده ها که به صحرا نوشته اند /  یاران رفته با قلم پا نوشته اند 

شمس از صائب نوشت: 

برق را در خرمن مردم تماشا کرده است /  انکه پندارد که حال مردم دنیا خوش است

باران از صائب نوشت:

زلف مشکین تو یک عمر تأمل دارد / نتوان سرسری از معنی پیچیده گذشت
چون وا نمی کنی گره ای خود گره مباش / ابرو گشاده باش اگر دستت گشاده نیست