ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 |
محمود درویش
۲۰۰۸ - ۱۹۴۱
محمود درویش را به اندازه احمد شاملو دوست داشتم. ولی به اندازه اشعار احمد شاملو که سهل است به اندازه یک دهم، نه، یک صدم اشعار احمد شاملو را هم از او نخوانده ام. همین جوری دوستش داشتم. از آن زمان های دور. از زمانی که به او می گفتند: "شاعر ملی فلسطین" نه این که امروز نگفته باشند. نامش همیشه برایم طنینی حماسی داشت. آن گاه که از حماسه تصویری دیگر در ذهنم بود. تصویری که امروز وضوح چندانی ندارد. یا دارد و من نمی بینم. محو است. محو ِ محو. ولی هر چه بود خیلی رویایی بود. حماسه را می گویم. محمود درویش را می گویم.
عکس از: آفتاب
***
امروز عکسامون هم در باره محمود درویش است.
مراسم تشییع در رام الله با حضور محمود عباس و احترام نظامی همراه بود - احمد شاملو - آیا کتاب شعر خوبی از او سراغ دارید؟ احتمالن اول به انگلیسی ترجمه میشود و بعد فارسی میشود
مراسم را دیدم و به یاد حمله نیروی انتظامی به کسانی که برای بزرگداشت شاعر ملی خودمان آمده بودند افتاد. یعنی احمد شاملو.
از محمود درویش کتابی به نامی سراغ ندارم. اشعارش را از اینور و آن ور میخواندم. به جز کتاب شعر مقاومت در فلسطین.
بندهایی از آخرین سرودهها:
( ...و نگاه میکردم که چهطور
زندگی از من رخت بر میبندد
و به دیگران داده میشود...)
غلط نکنم شما هم یک جورایی این مرد را دوست داشته اید و چه خوب.
سلام
می گویند ما ایرانی ها مرده پرستیم راست است. چرا زنده ها اینقدر معروف نیستند ولی به محض اینکه می میرند می شوند حماسه سازان ملی، تا زنده بودن نمی گفتن: دل خوشت ای حماسه ساز، سیری چند؟
نمی دونم شاید ما خودمون مقصریم که زورمون به مرده ها نمی رسه، ایضا دست...
بدرود محسن عزیز
در ضمن این را هم خدایش بیامرزد
من به این حرف باور ندارم. زنده ها ماشاءالله خیلی زیادند. خب وقتی میمیرند از زنده ها متمایز میشوند. و به این مناسبت یک بزرگداشتی برایشان میگیریم. و الا در حال حاضر این همه بزرگوار زنده داریم. چه کنیم؟ نمیتوانم مثال بیاورم که دلم نمیآید. در عکسامون که بیشتر آپ میشود از زنده ها هم بسیار یاد میشود. در مورد عکس العمل خارجی ها هم بگویم که در دو مورد الکساندر سولژنیتسین و محمود درویش عکسشان را گوگل کردم دوتا عکس ازشان گیر نیاوردم. ولی حالا برو و ببین. خب چه شد؟ اینها را خارجی ها گذاشتند. ما که نگذاشتیم. یا همین محمود درویش. من مجبور شدم توی عکسامون و اینجا یک عکس بگذارم که عکس مناسب دیگر پیدا نکردم. حالا برو ببین. غلغله عکس است توی گوگل. اینها را خارجی ها گذاشتند.
ولی خودمانیم نامردی نیست که بعدا مردن هم یادی از آنها نکنیم؟
خیلی نا امیدی بابک جان. اون از هوس سفر نداری کامنت قبلت و این از حماسه سیری چند. از تو با آن وبلاگ سبزت انتظارات بیشتری میرود. توی دل ما را خالی نکن.
در ضمن به محمود درویش همیشه میگفتند شاعر حماسه ساز و ملی. اگر در مورد ایشان نظرت این بود کاشکی آن خدایش بیامرزد آخر را هم نمیگفتی که برای این بنده خدا از فحش بدتر است.
فدا
قاعتن تو اهل شور در آوردن نیستی و همواره مبعادل بودی.
یعنی تو هم معتقدی که من قاعتن اهل شور درآوردن نیستم و مبعادلم و متعادل نیستم؟
بروتوس تو هم؟
سلام اقا محسن
ببین منظور اینه که شما کاری را که می خواهید انجام دهید را کامل و درست انجام بده و تا جایی که میتونی واسش وقت بذار ولی بیش از اندازه خودت را درگیرش نکن چون وقتی روی کاری که انجام دادی بخوای زیاد باهاش بجنگی نتیجه عکس ان چیزی را میده که انتظارش را داری
توی همان وبلاگ میامدم و می دیدم. بهرحال
یعنی به زبان دیگه اینکه شورش رو درنیارم. بله؟