فال مردادماه ۱۳۸۷

سالها دل طلب جام جم از ما می‌کرد

آن‌چه خود داشت ز بیگانه تمنا می‌کرد

گوهری کز صدف کون و مکان بیرون بود

طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد

مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش

که‌او به تایید نظر حل معما می‌کرد

دیدمش خرم و خندان قدح باده به دست

واندر آن آیینه صدگونه تماشا‌‌ می‌کرد

گفت: آن یار کزاو گشت سردار بلند

جرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد

***

ای صاحب فال بدان و آگاه باش که سالها بوده که می‌خواسته‌ای در صدا و سیمای جام جم اسخدام شوی ولی نمی‌دانستی که خودت اصل صدا و سیمایی. و این کار در وجود خودت نهفته بوده. این یعنی خیلی چیزها هست که ما خودمان داریم و داشته‌ایم ولی این ور و آن ور به دنبالش می‌گردیم و گشته‌ایم. گوهری در کنارت داشته‌ای که دنبال گمشدگان دریا می‌گشته.گوهرت بلند شده رفته لب دریا و این بشر نمی‌دانسته که گمشده در خودش بوده. یعنی ببین که اگر گوهری گم کردی این گوهر را مواظبش نبوده‌ای خیرسر پربادت خیال کرده‌ای گوهر نیست و شیشه است و آن را برده‌ای به لب دریا و گم کرده‌ای. گوهر هم اگر در لب دریا گم شود مگر پیدا می‌شود؟ نه خیر. بهرحال برای پیدا کردنش باید به نزد بزرگان بروی.البته نه هربزرگی و نه هر کس و ناکسی. باید به نزد بزرگانی بروی که برای نگاه کردن به خودشان هم توی قدح نگاه می‌کنند یعنی در واقع قدح آینه آن‌هاست نه کسانی که جا نماز آب می‌کشند و خودشان آخر خباثت هستند. این بزرگان به تو خواهند گفت که راز دلت را حتا با دوستت نگو. چه برسد به دشمنت. افشای راز همان و مانند مرحوم هویدا اعدام شدن و بربالای دار رفتن همان. البته درست است که هویدا تیرباران شد ولی در زمان حافظ که تیرباران نبود این است که حضرت از واژه دار استفاده فرموده. دستت نمک ندارد. از این پس همیشه موقع غذا خوردن کمی نمک با نمکدان به دستت بپاشی بد نیست.  افاقه می‌کند. صدفه و کمک به مستنمدان را فراموش نکن.  به بهانه این که در زمان سلطان محمود گران فروش زندگی می‌کنی و دخل و خرجت هر روز دارند یک‌دیگر را می‌نمایند وهشت خودت گروی نه است. همیشه بدان که به قول شاعری غیر از حضرت حافظ: برگی در آب کشتی صد مور می‌شود.