سینمای دولتی

با ترانه طبق معمول همه جمعه های دیگه رفتیم که بریم سینما. بیسچاراسفند. سینما شهرتماشا رو سانترال یعنی مرکزی فعلی، خریده و رویهم شدن مجموعه سینمایی مرکزی. با 5 سالن. یعنی سالنی که ما همیشه میرفتیم شده سالن شماره 5. همه فیلمارو دیده بودیم به غیر از عاشق و اقلیما. سری زدیم به کاپری یعنی بهمن فعلی دیدیم اون جام عاشق رو میده و ساعتشم باهامون جوره. عاشق همان اشکها و لبخندهای رابرت وایزه ولی ایرانی و با دوتا بچه کمتر. همین که 3000 تومن رو از زیر دریچه شیشه ای به بلیط فروش دادم میکروفنی برداشت – چون صداش از پشت شیسشه نمی اومد-

گفت: "سینما سرده. بلیط بدم؟"

 گفتم: "نه"

برگشتیم سمت سانترال و اونجا از وسطای عاشق رفتیم تو. طرف هم نگفت سینما سرده. ما هم رفتیم تو دیدیم که سرد هم نیست و قابل تحمله. یکی دو نفر اعتراض کردن که سینما سرده. کنترل چی گفت: "حالا ما خصوصی هستیم یک کم گاز و اینا داریم. دولتی ها اینم ندارن. اونا رو ببینین چی میگین؟

ما هم که از اولش هیچچی نگفته بودیم گفتیم: "راس میگه. دورغ چرا ما خودمان همین الان دیدیم که کاپری گفت سرده"

ببینیم مگر کاپری سابق یا بهمن فعلی دولتیه؟ طفلکی. حیونکی یخ زده بود. اینم از سینمای دولتی.