آمد شبی ............*

در نزد.

در را به روی او باز نکردم.

از پنجره خواست وارد شود.

آن جا را هم بستم. نه. نبستم. شاید هم بستم. ولی همین بس که، خواست از پنجره وارد شود  و نتوانست.

 دور شد. می دیدمش. پس از مدتی بازگشت. که با دبه ای احتمالن نه، حتمن، بنزین نزدیک غار من شد. بنزین را به در و دیوار می پاشید. کبریتی از جیب در آورد که روشن کند. کبریت روشن نشد. خودش روشن شد و غار را سوزاند. گرمای دلچسبی بود، در آن زمستان سرد و طولانی. 

* آمد شبی برهنه ام از در چو روح آب

............ احمدشاملو