پایان جهان

پابان جهان بر یکی از ساکنان غاری که من در طبقه ای از آن روزگار می گذارنم، بگذشت......

چه بنویسم؟

شربتی از لب لعلش نچشیدم و برفت.......؟

ای آنکه میروی بسویش.........................؟

یاد باد آن که ز ما وقت سفر ...................؟

از ما که در تمام شب عمر......................؟

پسرم دیده به سویت نگران است ...........؟

.....................

هر چه که بود، هر چه که رفت...............

تصویر این بی گناه ترین انسانی که در زندگیم دیده ام هرگز از لوح  ِ دل و جانم، نرود.

تصویری که هر از گاهی می گفت:

آقا محسن:

شما بودید اومدید خونه؟

شما بودید که زنگ در ما رو زدید؟

.............. شما بودید که.............؟

ببین آقا محسن! خیالت راحت باشه. من از پنجره، همه ی آدمایی که میان و میرن رو زیر نظر دارم. خیالتون تخت باشه. عمرن در رو به روی اجنبی و ......... اینا ........ باز کنم ........

............

به یاد یار و دیار آنچنان بگریم زار

که از جهان ره و رسم سفر براندارم.

........................