ماهی قرمز

بحث خرید ماهی قرمز شب عید بسیار جالب می باشد است . حالا چطور و چرا بعد از عید

به یادش افتاده ایم. ما یک چیز را همیشه بلدیم. ینی در موقع خودش به یادمان می افتد. مثلن روز والنتاین که می شود همه یادمان می افتد که سپندارمزگان را باید جشن بگیریم. این حافظه ی ماست که یک سال به درازا می کشد. همین طور شب عید یادمان می افتد که نباید ماهی قرمز بخریم و ......... ما این جا یک سنت شکنی کرده ایم

این یادداشت را یک بار در ناگفته های آرمین به شکل کامنتی نوشتیم با کمی تغییر. در آن یادداشت آمده بود که ماهی قرمز حافظه ی سه ثانیه ای دارد.

روزهای عید بی این که در این باره حرفی بزنیم به آن فکر می کنیم. باقی طول سال یادمان نیست. به چن تا چیز فکر می کنیم ......

حالا:

یک - واقعن ما درک نمی کنیم که ماهی خوردنی را ما می کشیم و می خوریم. چرا نباید از دیدن ماهی قرمز سر سفره ی هفت سین مان لذت ببریم؟ وقتی کلی خوراک ماهی و ویتامین و ..... اینا هم به او می دهیم. بعدش میمیرد. ما هم می میریم. هرچند ما تمام تلاشمان را می کنیم که نمیرد. حالا شاید نه به اندازه ای که برای خودمان تلاش می کنیم. یا اصلن اگر تلاشی هم نکنیم خواهان مرگ او نیستیم. هستیم؟ البته اگر می شد آن را بخوریم می کشتیمش. شک نکنید.
دو - یک ماهی قرمز را اگر از بدو تولد تا روز مرگ در بهترین شرایطی که به آن نیاز دارد قرار بدهیم چقدر عمر می کند؟
زیاد. خودمان توی حوض خانه مان داشتیم. حدود شاید دهسالی عمر کرد و در پایان در خراب کردن خانه مرد. پس می توانست بیشتر هم عمر کند. البته باقی هم حوضی هایش این گونه نبودند. شاید او از نسل دایناسورها بود.
سه - رها کردن ماهی قرمز در یک جای عمومی مانند استخر و یا رودخانه کلی از مشکلات را حل می کند. سخت نباید گرفت.
چاهار - ما به ماهی زندگی می دهیم ولی بعدن خودش می میرد. به نظر من این زندگی کردن، گیرم با حافظه ی سه ثانیه ای، خودش ممکن است کلی برای او لذت بخش باشد. هر چند در باره ی این سه ثانیه حرف و حدیث هست. کما این که ماهیان قرمز از صاحب خانه فرار نمی کنند ولی از مهمان چرا. حالا این ماهی  گیرم دو هفته بعد مرد. هر سه ثانیه یک بار همه ی گذشته را فراموش می کند وزندگی جدیدی شروع می کند.

این بد است؟

ما -ینی من-، به شخصه حاضریم یک دقیقه عمر کنیم ولی بیست بار حافظه مان را از دست بدهیم.

پنج - ماهی مرده را دور نیاندازید. دفنش نکنید. اگر دم دستتان گربه دارید بدهید به او. خودمان یک بار ماهی قرمزمان مرد. گربه ای هم داشتیم که این ماهی خار چشمش بود. ماهی را از دم اش گرفته، سراغ گربه رفتیم. خواب بود آن را مقابل بینی اش گرفته و نگرفته چشمانش را باز کرد و در آنی دهانش را به طرف دست ما آورد و ماهی را یک لقمه کرد و خورد. راستش خیلی ترسیدیم که مبادا دست خودمان را هم گاز گرفته باشد. ولی ماهر تر از این حرف ها بود. نه. نمک به حرام نبود.

شش - بگذریم که ما معمولن  سر سفره ی هفت سینمان ماهی نداریم. ولی لذتی وصف ناشدنی می بریم از دیدن کودکی که برایش ماهی خریده اند. با احتیاط هر چه تمامتر در یک کیسه ی پلاستیکی آن را در دست گرفته و تمام حواسشان با نگاه کردن به آن پرت است.