این جنگولک بازیارو با اون دوربین دیجیتاله میکنم . ولی بعضی وقتا لازمه که مثل قدیم عسک بندازیم. تا یادمون نره ...
..................
یه نصیحت برادرانه واسه خواننده های این وبلاگ دارم . اگه یه روزی داخل wc قطار تشریف داشتید و قطار هم دقیقا در اون لحظه داشت بین دوتا ریل جابجا میشد حتما دستتونو یه جایی بند کنید و خودتونو نجات بدید .بیشترین تکون قطار وقتیه که داره ریل عوض میکنه . بذارید به سرنوشت من دچار نشید

یعنی جفت پاهات قط شد؟

محسن یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 15:35

یک وقتی که خانه ی ما نزدیک ایستگاه راه آهن بود یکی از سرگرمی های ما این بود که برویم و سکه ای را روی ریل بگذاریم و زیر افتاب منتظر بشویم که قطار برسد و از رویش رد شود. بعد کلی دنبالش می گشتیم لای سنگهای بین ریلها و تراورس ها. و پیدایش می کردیم. شده بود یک بیضی پت و پهن. یک بار هم به سختی به ریل چسبید. طوری که جدا نشد. انگار چسب داشت.

شهرزاد یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 15:11

سفر با قطار حتی نگاه کردن به عبورش همیشه برام پر از حس‌های خوبه، حس خوب زندگی،‌ رفتن و نموندن و سهم کوچکی از آسمان و چشم انداز بیرون رو که به اندازه پنجره یک کوپه به تو می رسه رو با خود داشتن، می شه ساعت ها با نگاه جریان زندگی رو در حرکت درخت‌ها و طبیعت و آسمان دنبال کنی و فکر کنی همین طور ثابت و بی‌حرکت گوشه‌ای نشسته ای و داری به زندگی با همه حرکت و جوش و خروشش نگاه می کنی ... نمی دونم شاید این همون قطار زندگیه که سوتش مثل قطار صدای پای آب پل‌های شعر سهراب رو از خواب ناز بیدار می‌کنه

آرمین یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 12:57

من دوربین زیاد دارم هم دیجیتال هم فیلم خور ولی این دوربین با بقیه فرق میکنه . ۳۰ سال پیش بابام از دانمارک خریده . هم دوست دارم ازش استفاده کنم هم یه یادگاری محسوب میشه . من از اینجور دوربینا خوشم میاد. فقط کافیه دیافراگمو درست تنظیم کنی چنان عکسی واست میگره از واقعیشم بهتر.

آهان. افتاد.
منظورت اینه که یه جورایی نوستالژی با عکس داری. ولی بدان که با فیلمی که از آن دوربین در می آید می توانی یک عکس زیر سایز آچار خوب داشته باشی ولی از آن بنر نمی توانی چاپ کنی. و این فرق دوربین نوستالژیک تست با دوربین های امروزه. و یک چیز مهم دیگر این که تو فایل عسکت را نداری که هزارتایش را بریزی روی یک فلش و با خودت همه جا ببری.
اینا بده؟

پروانه یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 10:08 http://parvazbaparwane.blogsky.com

یادداشت شما بر صدای قطار موجب شد سری به ناگفته ها بزنم یادداشتو عکس هنرمندانه ی آقای آرمین را ببینم و پیام ها را بخوانم.

قطار: شاید به تعداد انگشتان یک دست هم با قطار مسافرت نکرده ام ولی سفر با قطار را بسیار دوست دارم دارم فکر می کنم چرا؟
یک: آن صدای تلق و تلقش که آهسته و پیوسته است!

دو: به اجبار با چند تن دیگر همراه هستی و از آنجایی که آدم به شدت فضول و گرفتن ارتباط با آدم ها در این محیط های زود گذر هستم تا پایان سفر جیک و پیک همه همراهانم را در می آورم

سه: برای منی که کمر درد ی مزمن همراهم است، نشستن زیاد موجب آزار می شود می توان گاهی از صندلی بلند شد و در قطار قدمی زد

چهار: نگرانی های رانندگی در جاده های خطر ناک ذهنت را اذیت نمی کند

ژاپنی ها و فیلم کمدی: جالب بود تا به حال بهش فکر نکرده بودم!

....

از مسافرت با قطار غافل نشید. خیلی خوبه. هرجا شد باهاش برید.
من به مدد کارم سالی دو سه بار میرم میانه. و با اصرار خودم ترجیحن با قطار.
در مورد ژاپنی ها بگویم که یک مستندی دیدم در باره بچه های ژاپنی که برده بودنشان سینما و چهره ها و عکس العملشون در مقابل دیدن تام و جری با یک ترکیبی به همین شکل از کودکان آمریکایی مقایسه می شد. در حالی که آمریکاییان روی صندلی هاشون بند نبودن، باور کنید حتا یک لبخند هم بر لبان کودکان ژاپنی نمی دیدید.

آرمین یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 09:55

آقا محسن شما اهل عکس عکاسی هستید . من یه دوربین canon قدیمی دارم . خیلی دوربین خوبیه. من خیلی دوسش داشتم . عکساش خیلی بهتر از دوربینای اتوماتیک بود . ما این دوربینو امانت دادیم به یه بنده خدایی نمیدونم چیکار کرد باهاش که از اون به بعد دیگه فیلمو رد نکرد ینی تو همون عکس اول میمونه .

چند سال پیش چندجا بردم نتونستن درست کنن. تعمیرکار فوق حرفه ای دوربین تو تهران سراغ دارید ؟

نه. نمی شناسم. اینا به طور کلی همه تقریبن شغل خودشونو رها کردن. چون اصلن براشون کاری اینجوری صرف نمی کنه.
تو بهتره یک دوربین دیگه بخری و دیگه ام به کسی امانت ندی.
بهترین چیزی که می تونم بهت پیشنهاد کنم یک دوربینه که توی آخرین رده های آماتور و اولین رده های حرفه ای هست.
Canon Powershut SX 30 IS
البته مال خودم به جای 30 ، 3 هست.
اینا قیمتهاشون با هر مدل جدید تغییر نمی کنه و زیر 600 هزار تومان میشه خریدش. ولی عمریه. مگه این که بخوای عین مبایل یه ریز عوضش کنی.

آرمین یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 09:40 http://nagoftehaa.mihanblog.com/

ای بابا میبینی تورو خدا ؟ سارا همیشه کامنت دوازده سیزده بود چه خوب خودشو کشید بالا .مثل تراکتور سازی که قدیما ته جدول بود . بقیه ام باید از سارا یاد بگیرن .
...........................................
کمدی ژاپنیم فکر کنم ندیدم. آخه من اسم فیلما یادم نمیمونه .

خب تمرین کرده زحمت کشیده تا تونسته موفق بشه. بده؟ این قضیه عین لاک پشت و خرگوش کتابای مدرسه شده.

آرمین یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 00:23 http://nagoftehaa.mihanblog.com/

آقا ما یه معذرت خواهی بدهکاریم .

فیل شمارو هوایی کردیم . خلاصه حلال کنید
...................
ما از قدیم گفتیم قطاری که صدا نداشته باشه اصلا قطار نیست. باید همچین صدا کنه که حرفای بغل دستیتو نشنوی ینی میشه همون قطارای ایران

اصلا من موندم این ژاپنیا که قطاراشون تند که میره صدا هم نداره چه لذتی از سواری میبرن؟

اونا اصلن لذت نمی برن. خیلی ملت اخمویی هستن. با خودشونم دعوا دارن. تاحالا فیلم کمدی ژاپنی دیدی؟

آرمین یکشنبه 19 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 00:12

جون حاجی اولم

این دفه دیگه نع.

سارا خانوم شنبه 18 تیر‌ماه سال 1390 ساعت 23:49

سلام رفیق
منم فیل
منم هند
میدونی چند وقته نرفتم فیل سواری اونم تو هند؟؟؟؟
وای ......قطار.........شما و ارمین منو بیچاره کردین....شیطونه میگه با و بندیل ببندم راه بیافتم.......یادش بخیر.......