سرها بریده بینی بی جرم و بی جنایت*

بعدن می‌گویند در ایران آمار جرم بالاست. نگاهی به بساط این مجرم، نشان می‌دهد که این سی دی ها اگر فقط و فقط به افشای رازهای شخصی ملت پرداخته باشند، می توان گفت: بله، فروشنده مجرم است. حالا گیرم برای این چند خط، بیشتر از این جرم نشناسیم. شما اضافه کنید، ما تایید می‌کنیم یا نمی‌کنیم.

کمدی ترین بخش این تصویر آن بطری کمتر از نیمه دلستر خانواده است. 

آن رنگی ها چیست؟ خاک ژله‌ای ویژه گلدان یا آویزهای باسمه‌ای موبایل؟ نکند گل سینه پلی‌بوی باشد؟

نگاهی به سی دی های آن کارتون نشان می‌دهد که تمامی آن‌ها باید از یک مرکز بزرگتری از این مجرم، به دست وی رسیده باشد که او آخرین حلقه از حلقه‌های نه چندان پیوسته‌ی همیشه، برای رساندن اکران روز سینمای جهان به من است.

چرا این رشته‌ی گاهی متلاشی، بیشتر در این حلقه پاره می‌شود؟ چون پای من به میان آمده است؟ یعنی تا پای من به میان نیامده بود، وارد کردن و تکثیر و چاپ و .... اشکالی نداشت؟ فقط نباید به دست من می‌رسید؟

چه خوب.

حالا این سرباز چرا سر خودش را پایین گرفته. مگر او هم مجرم است؟

عکس‌های مربوط به چندین دهه قبل را دیده‌اید؟ در مقابل یک سر بریده، در کنار یک محکوم در غل و زنجیر، در کنار اشرار و آن‌چه که از آنان به چنگ آمده است، کسانی که آن سر را بریده‌اند و یا آن محکوم و آن اشرار را دستگیر کرده‌اند، ایستاده اند و سینه را جلو داده اند  و زل زده‌اند توی دوربین.

عکس پایین یکی از این نمونه‌هاست. قاتلان در کنار جسد و سربریده قهرمانان واقعی رمان –به قول شاملو- رشک برانگیز کلیدر ِ دولت آبادی.

ولی این روزها وقتی کسی را اعدام می‌کنند، عوامل اجرای حکم سر و صورت خود را پوشانده‌اند. و یا اگر کسی را دستگیر می‌کنند مانند این سرباز، تلاش می‌کنند چهره خود را نشان ندهند.

چه حکمتی در این کار است؟

* حضرت حافظ