بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.
بعد از بیست و سه
همان اوقاتی که تب داریم و به مهتاب بد می گوییم. همه مان.درباره من
پیوندها
- فیلمهایی که میبینیم
- کتابهایی که میخوانیم
- عسکهایی که میگیریم
- صداهایی که می شنویم
- یادداشت های شب مهتابی
- پلان های روزانه
- شاهنامه خوانی
- ترانه های شبانه
- بعد از بیست و سه پیشین
- ترانه های بی اندوه
- فقط یک بهار
- پینگلیش تایپ کنید و فارسی ببینید
- فصل پنجم
- مدارک گم شده
- هم نورد
- سکوتم از رضایت نیست
- Shooting Star
- پشوتن
- آموزش تایپ پارسی
- بی تار و پود
- رضا
- همایش شاهنامه
- موسسه ی خیریه مهر گیتی
- شعرهایی که می خوانیم
- مارموزوک
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- ان سی
- درد دل با دیوار
- در سکوت
- مهرسا
- گنجور
- آوای پاییز
- از خودتان بیشتر بدانید
- نیلوفرانه
- سازمان بهشت زهرا و جستجوی رفتگان
- آی پی
- نماشا
- کوچه های دلم
- یادداشت هایی از شاهنامه
- چه کسی مقصره؟
- حوض نقاشی من
- سوفیا
- بوم خیال
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- سرویس بهداشتی
- سراسیمه دیدمت
- ستاره
- خشکشویی
- پمپ بنزین
- هزیان چهل و شش
- در مدح امیر انکیانو
- چقدر دوری
- اینروزها
- حواس پنج گانه؟
- سیگار و ویروس چینی
- یه سیگارم به من بدید
- برای
- 78 تومن
- ببخشید آقا!
- لواش
- آقا ببخشید
- درختان
- می گفت ....
- توت فرنگی های وحشی
- گربههای اکباتان
- کبابی لادن
- سایه ی من
- تندیس فردوسی در تاجیکستان
- روزی که رفت
- خبرنگاران
- کله
- عید فطر
- خسرو، شیرین و فرهاد
- قاشق *
بایگانی
تقویم
بهمن 1402| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 |
جستجو
آمار : 768465 بازدید
Powered by Blogsky
همشاگردی سلام
بکوشید و نیکی به بار آورید
چو دیدید سرما، بهار آورید
یاران دبستانی
کردستان
دبستان شیخ مهاجر
هزار و سیصد و چهل و یک خورشیدی
سرود "همشاگردی سلام" را بشنوید.
محسن مهدی بهشت
یکشنبه 31 شهریور‌ماه سال 1392 ساعت 01:10
آقا ما با این همشاگردی سلام خیلی حال کردیم.ممنون.
چه خوب.
سلام رفیق
بابا چه عکسی
یادم به آلبوم برادرم افتاد...........عکسای پیشاهنگی.........با حال بود........بازم ازین عکسها بزارید.......درباره داستان جدیدم جوابتونو به نظرتون گذاشتم..............خیلی دلم براتون تنگ شده بود رفیق........شادم کردین با پیامتون..............پاینده باشید
پی بالاخره در وبلاق وزینتان طلوع کردید؟
بازم مناسبتی شد عسک پیشاهنگی می زارم.
بله دوست ارجمندم
اجحاف در حق دیکران نه....
اصلا با گروه خونی من جور نیست..از همین استثناهای بی خطر مثل همین که شما گفتین...از همین دست...
اصلن کسی که غیر از این باشد به این وبلاق وزین ما سر نمی زند. باقی به کنار. اصلن کسانی که به این وبلاق وزین ما سر می زنند همگی یک سر و گردن از هر کسی که بالاتر از آنها نباشند، بلند ترند.
مرسی همیشه دوست داشتم برام استثنا قایل بشن....
البته حتمن با فرض از دیگران نگرفتن و به شما دادن.
قبل از خوندن کامنتها شناختمتون.. دوست ارجمندم
پس منم برنده شدم...مرسی از شوکولات
بله ولی به شرطی که خودتان همت عالی یک کمکی بکنید. البته زمانش گذشته ولی شاید بتوانید در تونل زمان حرکت کرده و به 50 سال قبل برگردید و پول شوکولات را بدهید. البته شما مستثنا هستید چرا که اصلن 50 سال پیش در قید حیات نبوده اید.
هر چند خانم فرناز هم نبوده اند.
انگار من دارم یواش یواش پا میگذارم جای پای احمد.
به به دوست ارجمندم
شما چه عکس قشنگی گذاشتین...ولی جالب این که منم شناختمتون از نگاه و لبخند..حیف که جایزه رو فرنازخانم بردن..
واقعا یادش به خیر...البته من اونموقع هنوزپا بر زمین خاکی نذاشته بودم...
خب اگر قبل از خواندن کامنت های خانم فرناز بوده شما هم برنده ی یک عدد شوکولات هستید. آن جعبه همیشه شوکولات داشت. خودم هم از آن می خوردم و از این جیبم از پول توجیبی ام در می آوردم و می انداختم توی جیب کار نیک و پیشاهنگی. البته در نهایت کم می آوردم. چرایش را هم نمی دانم. شاید گاهی دو جیب را اشتباه می کردم. نمی دانم.
یک جک قدیمی پیشاهنگی : شاید هم برای شما تکراری .
پسر بچه ی 9 ساله ای دیر میرسه به کلاس درس معلم علتشو می پرسه و اون می گه داشتم کار نیک امروزم رو می کردم . معلم لبخندی میزنه و می پرسه چی بود و پسر میگه رد کردن یک پیرزن از خیابون . معلم تشویقش می کنه . ده دقیقه بعد دومی هم همینطور و بعد باز همین سوال و همین جواب . معلم اگر چه نشویقش می کنه اما کمی هم اخم می کنه و تعجب . یک ربع بعد پسر بچه سوم هم همینطور و باز همین کار نیک ..... معلم کمی عصبانی می گه چرا امروز اینهمه پیرزن برای عبور از خیابون وجود داره ؟ یکی از همین پیشاهنگ ها می گه همش همون یکی بود و اصلا نمی خواست بره اونور خیابون .........................
اینو من اینجوری شنیده بودم که هر کدوم یک بار از خیابون ردش می کنن. یکی از شرق به غرب یکی از غرب به شرق.
ما رو اون وختا می بردن رژه. از جمله چار آبان و نه آبان. تولد شاه سابق و ولیعهد. ولی برای این دو روز در طی ده روز، چند بار می بردن تمرین. مام کشته ی این تمرین بودیم. وسط کلاس یهو میومدن می گفتن:
پیشاهنگا توی حیاط. اینم ینی وحی منزل. مام از خدا خواسته. عین برق از کلاس می زدیم بیرون........
یه روز بعداز ظهر زنگ اول، انشا داشتیم. ننوشته بودم. به حساب این که، میریم تمرین. قبل از کلاس. نرفتیم. خانومم نه گذاشت و نه ورداشت دومین نفری که صدا کرد بیاد انشا بخونه من بودم. شده بودم نصوح. بلند شدم از جام که بگم یادم رفته دفترمو بیارم ....... صدامون کردن. چند لحظه توی چشمای هم نگاه کردیم و بعدش با اشاره سر و لبخندی زورکی و تلخ روی لباش ......... ینی که برو. میدونید؟ خیلی دوسم داشت. منم البته.
لحظه به لحظه ی اون شاید کمتر از سی ثانیه رو یادمه. شک دارم یه روزی از ذهنم محو بشه.
بی انصاف این شوکولات رو از بچه های یتیم گرفتم دادم به شما. لااقل همت عالی یه پولی بهم بدین که بدم به پیشاهنگی.
ردیف پایین . وسط . م . م . ب . است
شما برنده ی یک عدد شوکولات شدید. که توی جعبه ی بغل منه. به حساب پیشاهنگی.
اونوختا توی هفته ی پیشاهنگی شوکولات می فروختیم و پولشو میدادیم به پیشاهنگی. برای کارهای خیر.
وای چه عکسی . چه پستی و حتما هم چه سرودی .
تازه من فکر می کنم محسن تخس را در این عکس پیدا کرده ام
محسن بنده خدا کی تخس بوده؟ همیشه سر به زیر. گیرم اینجا کمی سر به هوا.
اگر درست تشخیص دادید جایزه ی شما یکی از شوکولات های جعبه ای است که در این عسک می باشد است.