فال مهرماه 1387

چو آفتاب می از مشرق پیاله برآید

ز با غ عارض ساقی هزار لاله برآید

نسیم بر سر گل بشکند کلاله سنبل

چو از میان چمن بوی آن کلاله برآید

به سعی خود نتوان برد ره به گوهر مقصود

زهی خیال که این کار بی حواله برآید!

ز گرد خوان نگون فلک، طمع نباید داشت

که بی ملالت صد غصه یک نواله برآید

شکایت شب هجران نه آن حکایت حال است

که شمه‌ئی ز بیانش به صد رساله برآید

گرت چو نوح نبی صبر هست بر غم طوفان

بلا بگردد و کام هزار ساله برآید

نسیم زلف تو گر بگذرد به تربت حافظ

ز خاک کالبدش صد هزار ناله برآید

***

ای صاحب فال بدان و آگاه باش که تازگی‌ها خیلی می‌گساری می‌کنی. طوری که حتا آفتاب را از مشرق پیاله می‌بینی به جای این‌که از مشرق کوه ببینی. می‌گساری بد نیست ولی حد و حدودی دارد. درست است که در شرع حرام اعلام شده است ولی بدان که  اگر می‌گساری نکنی به بهشت می‌روی و آن‌جا تا دلت بخواهد به تو شراب و می  می‌دهند و ما طبق معمول در این کار خدا حیرانیم که چرا در این دنیا می‌گساری حرام است و در آن دنیا و در بهشت موعود تا دلت بخواهد شراب به خوردت می‌دهند؟ آن هم به توسط حوریان ماه رو-شراب هایی که می‌گویند از شکر شیرین‌تر و از عسل غلیظ تر است و خاصیتش هم این‌است که بسیار سکر آور است و سردرد هم ندارد.

یک چمنی می‌بینی با کلاله سنبل خیال نکن که می‌توانی در این چمن فوتبال بازی کنی. نه باید این کلاله را بو کنی. چرا؟ چرا و کوفت. در کار سرنوشت چرا می‌آوری؟ گستاخ؟ ملعون؟ شکاک؟

این روزها آنقدر جان می ککنی* که گوهر مقصود پیدا کنی. خیال خام کرده‌ای. گوهر مقصود کجا بود؟ این گوهر با حواله و آن هم در اماکن خاص تقسیم می‌شود. رنج و مشقت و این‌ها را ول کن. خلاصه‌اش کنم. این یعنی این‌که باید به دنبال پارتی باشی. حتا حافظ هم نمی‌تواند برایت کاری کند. پارتی کلفت.  افتاد؟

به دنبال یک لقمه نان هستی که بیاوری سر سفره سر و همسرت. ولی باید صدتا غصه بخوری. چی فکر کردی؟ که دکترا داری؟ که مهندسی؟ که رییسی؟ که مدیری؟ زکی. خیال کردی. باید صب تا شب بدوی. میدانی با صدتا غصه یک لقمه به تو می دهند. کشک که نیست که. لقمه است.

ببین، احساس میکنم که دارد فشارت بالا میرود. ولی مجبورم به تو بگویم که باید صد تا رساله بنویسی تابفهمی که شب هجران یعنی چه؟ مگر الکی است؟ نمی فهمی؟ فکر می‌کردی که یاری و غاری و نواله‌ای و ... همه اش درست ولی شب هجران؟ آخ از این شب هجران.

بهرحال باز این حضرت حافظ است  و شاخ نباتش که دلش به حالت سوخت و اعلام کرد که باید مانند نوح صبر داشته باشی تا کام هزار ساله ات برآید. اگر داری بسم الله. اگرم نداری که از خاک کالبد حافظ هزار ناله بر می‌آید و کار تو زار می‌شود.از من می‌پرسی که چرا هزار ناله بر می‌آید؟ یعنی خودت نمی‌دانی؟ اگر نمی‌دانی بگو تا یک اس ام اسی که حافظ محض گل روی تو سروده و در هیچ جایی تا به حال منتشر نشده برایت بفرستم تا بفهمی که دنیا دست کیست. این‌جا معذورم از نوشتنش که وبلاگم از طرف مدیریت محترم بلاگ اسکای فیلتر می‌شود و من می‌مانم و حوضم.

غرض: داری جان می ککنی یا نه؟ اگر نه که کلاه ات پس معرکه است. وگرنه خوشبختی و سعادت هر دو عالم از آن تست.

بسم الله.

* به کوری چشم اعرابی که تشدید را داخل زبان پارسی کردند، ما زین پس به جای تشدید، حرف تشدید دار را دوبار می نویسیم، نوشتنی. کلیه منتقدین هم بروند و کشک خودشان را بسابند، سابیدنی. مگر مرض داریم که حرفی را بنویسم  و بر رویش تشدید بگذاریم؟ خب حرفی که تشدید دارد را دوبار می‌نویسیم و منت عرب نمی‌بریم. اعرابی که خیر سرشان برایمان خلاصه نویسی آورده‌اند، بروند و شیر شتر و سوسمارشان را بخورند.