یلدای نود و یک خورشیدی

صدای غزل را با کلیک روی بیت اول بشنوید

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

مهرورزی تو با ما شهره‌ی آفاق بود.

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان

بحث سرُ عشق و ذکر حلقه‌ی عشاق بود.

حسن ِ مه‌رویان ِ مجلس گرچه دل می‌برد و دین،

بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود.

از دم  صبح ازل، تا آخر شام ابد

دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود.

بر در شاهم، گدایی نکته‌ای در کار کرد

گفت: "بر هر خوان که بنشستم، خدا رزاق بود"

سایه‌ی معشوق اگر افتاد بر عاشق، چه شد؟

ما به او محتاج بودیم، او به ما مشتاق بود.

در شب ِ قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکن

سرخوش آمد یار و جامی بر کنار ِ طاق بود.

رشته‌ی تسبیح اگر بگسست معذورم بدار

دستم اندر ساعد ساقیُ سیمین ساق بود.

پیش از این کین سقف سبز و طاق مینا بر کشند

منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود.

شعر حافظ در زمان ِ آدم اندر باغ خلد

دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود