غزل تیرماه 90

صدای غزل را در اینجا بشنوید.

***

آن کیست کز روی کرم با چون منی یاری کند؟

بر جای بد کاری چون من یک دم نکو کاری کند؟

اول به بانگ نای و نی آرد به من پیغام وی

وآنگه به یک پیمانه می با من هواداری کند؟

دلبر که جان فرسود از او، کار دلم نگشود از او

نومید نتوان بود از او، باشد که دلداری کند

گفتم: گره نگشوده ام زان طره تا من بوده ام

گفتا: منش فرموده ام تا با تو طراری کند

زان طره ی پر پیچ و خم سهل است اگر بینم ستم

از بند و زنجیرش  چه غم آن کس که عیاری کند؟

چون من –گدایی بی نشان- مشکل بود یاری چنان

سلطان کجا عیش نهان با رند بازاری کند؟

پشمینه پوش تند خو کز عشق نشنیده است بو

از مستیش رمزی بگو تا ترک هشیاری کند.

با چشم پر نیرنگ او، حافظ مکن آهنگ او

کان چشم مست شنگ او بسیار مکاری کند.

***

برای دیدن فال این غزل به ادامه مطلب بروید. البته طبق معمول جدی نیست. و کسانی که توقع شفایی از این امام زاده دارند بهتر است همین جا صفحه را ببندند.

ای صاحب فال بدان و آگاه باش که هیچ کس از روی کرم به کسی یاری نمی‌کند.

اصلن مناسبتی هم ندارد. چرا باید کسی نگوکاری کند. بیکار است که کاری این چنین سخت را بکند؟ تازه آن هم نه برای خودش نکوکاری کند. چرا که از او می خواهی پیغامی از کس دیگری برایت بیاورد.  خیلی که همت کنی می خواهی جرعه ای می به او بدهی. فکر نمی کنی خیلی ولخرجی می کنی؟

حالا امیدت را از دست نده و توکل بر خدا کن. شاید یارت دلداری به تو بدهد.

مدام با خودت می گویی که گرهی از آن مو باز نکرده‌ای. علتش را می خواهی بدانی؟ علتیش این است که این کار به این دلیل بوده است که کسی را وادار کرده اند که با تو دست به دزدی بزند و تو نباید در این دام گرفتار آیی.

اصلن معلوم نیست که چرا می خواهی از مو  ستم ببینی. اصلن مو ارزش ستم دیدن دارد؟

تمام این‌ها را هم داری  از زبان یک گدای بی نشان می گویی. تو اگر گدا نبودی چه توقع‌ها داشتی؟ مثلن می شدی سلطان و در نهان با بازاریان می خواستی نرد عشق ببازی. چون همه ی سلاطین عالم. تو اصلن می دانی که چه می خواهی؟ عشق. طراری یا همانا دزدی. نرد عشق با بازاری. به به.

ای صاحب فال بدان و آگاه باش که روزی می خواهی که راه رمز زندگی یک کسی که کلی ریش و پشم دارد را درک کنی تا عقل از سرش بپرد. بهتر است که آهنگ او نکنی یعنی برایش آواز نخوانی که خیلی حیله گر و مکار است. چشم مست شنگش بسیار حیله گر است و دمار از روزگارت در خواهد آورد. بهتر است صدقه بدهی تا اسیر این مکر نشوی. اگر هم خواستی مست و شنگ و مکاری بشوی صدقه نده تا بلایی بر سرت بیاید که در داستان‌ها بنویسند. خود دانی.