فال آذرماه ۸۸

دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند

واندر آن ظلمت شب آب حیاتم دادند

بی‌خود از شعشعه پرتو ذاتم کردند

باده از جام تجلی صفاتم دادند

چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی

آن شب قدر که این تازه براتم دادند

بعد از این روی من و آینه حسن نگار

که در آن‌جا خبر از جلوه ذاتم دادند

چون من از عشق ِ رخش بیخود و حیران گشتم

خبر از واقعه لات و مناتم دادند

من اگر کامروا گشتم و خوش‌دل چه عجب

مستحق بودم و این‌ها به ذکاتم دادند

هاتف آن روز مرا مژده این دولت داد

که بر آن جور و جفا صبر و ثباتم دادند

این همه شهد و شکر کز نی کلکم ریزد

آجر صبری‌است کز آن شاخ نباتم دادند

همت پیر مغان و نفس رندان بود

که ز بند غم ایام نجاتم دادند

کیمیایی است عجیب، بندگی پیر مغان

خاک او گشتم و چندین درجاتم دادند

شِکر شُکر به شکرانه بیفشان، حافظ

که نگار خوش ِ شیرین حرکاتم دادند

***

ای صاحب فال بدان و آگاه باش که این بهترین چیزی بود که حضرت حافظ می توانست حواله شما بکند. می فرماید:

یک سحری از غصه نجاتت می دهند. نگاه نکن نوشته دوش. دوش را بکن هر دوشی دگر. ولی دوشی هست. دیشب را برای تو ننوشته. برای کسی نوشته که امروز سحر نوبتش بوده که از غصه نجات یابد. حافظ هم یقه او را چسبیده و تا ته داستان را از او پرسیده و او هم کل ماجرا را برایش تعریف کرده. حضرت هم داستان را کرده یک غزلی که حالا شما می‌توانی بخوانی و ببینی که بر تو چه خواهد رفت. دوش که نه. نمی فرماید دوش یا فردا شب یا پس فردا شب. ولی می‌‌فرماید: یک وقت ِ یک سحری از خواب بیدار می شوی. یعنی بیدارت می‌کنند.  فکر می‌کنی که زلزله آمده و هول می‌شوی، ولی هول نشو، آمده اند که به تو آب حیات بدهند. حیات داری؟ تو حالا حیات داری؟ اصلن می‌دانی حیات یعنی چه؟ خیال می‌کنی. فکر کردی حیات یعنی این که بخوری و بخوابی و ..... لااله الالله . تو باید آب حیات بخوری تا بدانی حیات چیست. تا این آب حیات را به خوردت نداده اند آن هم در یک ظلمت شبانه دم دمای سحر، ولت نمی کنند. شک نکن که نیازی به خواندن ادامه غزل نداری. مگر این که بخواهی با خود حضرت حالی بکنی. هرچند ادامه غزل جز میخ کوبیدن به تیر و تخته همین بند اول نیست. می‌گویی نه؟ پس ببین که همین که آب حیاتت دادند دیگر چه ها می‌گیری:

جام تجلی صفات، یک عدد برات تازه، خبر از لات و منات، صبر و ثبات، کلی شهد و شکر، نجات از بند غم ایام، چندین تا درجه و..........و اما حسن ختام جوایز اهدایی، بابت اجر صبری که تا آن روز می‌کنی، وشکر شکری که به شکرانه می دهی،  یک نگار شیرین حرکات است.

چی؟ نگار شیرین حرکات داری؟ خیال می‌کنی. نگارت هنوز شرین حرکات نشده. یعنی تا وقتی که آب حیات به خوردت نداده اند نمی دانی که نگار شیرین حرکات یعنی چه. من یک نگار شیرین حرکات می گویم و تویک نگار شیرن حرکات می شنوی. کجای کاری مرد؟ کجای کاری زن؟

صدقه هم نده. قرار نیست رویداد ویژه‌ای رخ دهد. یعنی در این‌جا نوشته وگرنه از صدقه دادن هیچ خسرانی بر تو نخواهد رفت.

***

عکس ارسالی از: ابوغریب بخارایی